Monday, December 24, 2012

චීත්ත වලිය





අහලා තිබුනට, කියවලා තිබුනට "මානව නිශාචරයන්"ගේ රාත්‍රී ජීවිතය ගැන හරියටම අයිඩියා එකක් හම්බ උනේ, හා හා පුරා කියල ගියපු පලවෙනි ජොබ් එකේදි. කොළඹට සෑහෙන දුරට වෙන්න තියෙන අපේ ගම්වල, මරණයක්, මගුලක් නැත්තම් පිරිතක් තිබුනොත් ඇරෙන්න රෑ දහය - එකොළහෙන් පස්සෙ මොකෙක්වත් ඇහැරගෙන දගලන්නෙ නෑඉදලා හිටලා කවුරුහරි රෑ ජාමේ කරක් ගැහුවොත් ඉතින්, කසිප්පු ප්‍රවාහන නියෝජිතයෙක් හරි හොර හතුරෙක් හරි තමයි.

සයිට් එකේ කට්ටියට නවතින්න අරගෙන තිබුන බෝඩිම තිබුනෙ, කොළඹ - හලාවත ප්‍රධාන මාර්ගය පේන නොපෙනන දුරින්. බෝඩිමක් කිව්වට ඒක කාමර තුනක්, කුස්සියක්, වැසිකිලි දෙකක්, මහ විසාල සාලයක් වගේම ගැරිජ් එකකුත් තුබුන අංග සම්පූර්න ගෙදරක්. වෙළද කලාපෙ කිට්ටුව නිසා, සුපිරි ගානකට ලොකු පවුලකට කුලියට දෙන්න පුලුවන්කම තියාගෙනත්, අඩු ගානකට කොල්ලො සෙට් එකකට ගේ දෙනකොටම මොකක් හරි ලොකු අවුලක් ඇති කියලා නම් මට හිතුනා.

"කෙල්ලෙක් වත් එල්ලිලා මැරිච්ච ගෙයක්ද දන්නේ නෑ?? " සාධාරණ සැකය මතුවෙලා තිබුනෙ මට විතරක්ම නෙවේ.

"ඉතින් හොදයිනෙ.. හොල්මනක් උනත් ස්ත්‍රී පරාණයක්නෙ.. හික්.. හික්.." ස්ටෝ-කීපර් ප්‍රසන්න කිව්වෙ, මනමාල හිනාවකුත් දාගෙන, දකුණු ඇහැත් පුංචි කරන ගමන්. කට්ටියම හීනියට වගේ හිනා උනේ, හිනා නූනොත් "හරි නෑ" වගේ අදහසකින් කියල මට තේරුනා.

බෝඩිම ඉස්සරහ තිබුනෙ අලුතෙන් හදපු තට්ටු තුනක බිල්ඩිමක්. " ...... Hotel"  කියල ලස්සන බෝල අකුරෙන් ලියලා තිබුනට, මම හිටපු තුන් මාසෙටම දවල් දවසෙ ඒකට යන එන එකෙක්, මම දැකලා තිබුනෙ නෑ. අඩි හයකටත් වඩා උස තාප්පෙකින් වටවෙලා තිබුන ඒකට ඇතුලු වෙන්න තිබුනෙ පරණ බලකොටුවකට වගේ. තප්පෙ අයිනට වෙන්න, කොහෙන්දෝ ගලවන් ආපු ෆාම්ස් ගස් පේලියට හිටවලා තිබුනා. හවස හත-අට වෙනකොට ෆාම්ස් ගස් රතුපාට නියෝන් ලයිට් වලින් ඒකාලෝක උනා.

හෝටලේ ගේට්ටුව ඉස්සරහ කැලෑ අදුම් ඇදගත්ත, හයේ හතරේ ඩයල් දහ-දොලොස් දෙනෙක් ඕනම දෙකට සූදානමෙන් වගේ  නිතරම කැරකුනාට කාගෙවත් අතේ පොලු කැල්ලක් වත් තිබුනෙ නෑ. හෝටලේට යන්න අවසර තියෙන සාමාජිකයන්ගේ  ඇග-පත අත ගාල කට්ටියට හෝටලේ ඇතුලට යන්න ගේට්ටුව අරින එක තමයි සෙට් එකේ මූලික රාජකාරිය වෙලා තිබුනෙ.

ත්‍රී-වීල් වලින් එන ඇගටම හිර වෙච්ච කොට ගවුන් ගහ ගත්ත, රූපසුන්දරියො ටිකයි, ප්‍රාඩෝ, මොන්ටේරෝ වලින් බහින නිත්‍ය සාමාජික මහත්තරු ටිකයි, හවස හත වෙද්දි හෝටලේට රිංගුවට පස්සෙ ආයේ එලියට බහින්නෙ එලිවෙන පාන්දර හතර විතර වෙද්දි. ඉදලා හිටලා ඇතුලෙ ඉන්න එකෙකුට එලියට එන්න හෝටලයෙ දොර අරිනකොට ගලාගෙන එන සංගීත සද්දෙයි, හෝටලේ ඇතුලෙ ඉදන් අහසට වදින ලේසර් බීම් ටිකයි ඇරුනම ඒක ඇතුලෙ මොනව වෙනවද කියල අනුමානෙට හිතා ගන්න පුලුවන් උනාට නිච්චියටම කියන්න පුලුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ.

දවසක් දෙකක් යනකොට හෝටලේ ගේට්ටුව ඉස්සරහ ඉන්න දොරටුපාල අයියල ටික අපිට සෙට් උනා. ඒගොල්ලන් කියන විදිහට ඒක සාමාජිකයන්ට පමණක් විවෘත වෙච්ච රාත්‍රී සමාජ ශාලාවක්. ඒකේ සාමාජිකත්වයත් එහෙම ලේසියෙන් ගන්න පුලුවන් එකක් නෙවේලුආදායම පෙන්නනවට අමතරව යාව ජීව සාමාජිකයෙක්ගෙ පූර්ණ රෙකමදාරුවක් නැතුව ඒක ඇතුලට රිංගනවට වඩා වීසා නැතුව ඉතාලි පනින එක ලේසිලු.

බෝඩිමේ මට වෙන් වෙච්ච කාමරේ තිබුනේ ක්ලබ් එක පැත්තට වෙන්න. සමහර දවස් වල එළිවෙන ජාමෙට, ක්ලබ් එක ඉස්සරහ පාර, චිකාගෝ වලට සෙකන්ඩ් වෙන්නෙ නෑ. බීල වැඩි වෙලා දෙන පොර ටෝක් වල ඉදන්, ලුහුබැද ගොස් පහර දීම් දක්වාවූ සියලූම ක්‍රියාදාම කාමරේ ලැටිස් ගහපු කවුලුවෙන් ඇහැතියන් බලන් ඉන්න, මං පුරුදු උනේ, කොහොමටත් ඔය ජරමරවල සද්දෙට එළිවෙන තුන හතරෙන් පස්සෙ නින්ද යන්න නැති නිසා.

"ඒයි.. අල්ලපන් අල්ලපන් ඕකා.. " නාදුනන පිරිමි කට හඩක් නිසා එදත් මං විසි වෙලා ඇහැරෙනකොට එළිවෙන හතරට විතර ඇති

කෑගහන සද්දෙත් එක්කම බෝඩිම ඉස්සරහ තාර පාර දිගේ දුවගෙන යන සද්දෙකුත් ආවා. සුපුරුදු පරිදි ජනෙල් පොලුවල එල්ලිලා කවුලුව අස්සෙක් ඇහැ දාල බලන කොට, දොරටුපාල අයියල සෙට් එක වෙඩිල්ල වගේ එකෙක් පස්සේ එලවගෙන යනවා. වෙරි වෙලා හිටපු පොරට වැඩි දුරක් ධාවනයේ නිරත වෙන්න අයියල ටික දුන්නෙ නෑ.

"ඇයි උඹ කෙල්ලට ගැහුවෙ ආ.... ?? " කමීස කරෙන් අල්ල ගත්ත ජූදිතයව ඇදගෙන එන ගමන් වටේ ඉන්න අය නඩුව අහන්න ගත්තා.

බීපු පොරව ක්ලබ් එක ඉස්සරහට එක්කන් එනකොට ක්ලබ් එක ඇතුලෙ හිටපු ගෑණු දරුවො ටිකයි, මහත්වරු ටිකයි ක්ලබ් එකේ මිදුලටරැස් වෙලා හිටියා.

"කෙල්ලගෙන් සමාව ගනින්.." එක අයියා කෙනෙක් ලග හිටපු කෙල්ලෙක් පෙන්නල කිව්වත් මට ඒකිගෙ මූන හරියට පෙනුනෙ නෑ.

"අඩෝ.. මම මේ වේ@@න් සමාව ගන්න. පල හු@@ගෙ පුතාල යන්න.." බීපු පොරට කියන්න හම්බ උනේ එච්චරයි. ලග හිටපු උන් වටකරගෙන නෙලන සද්දෙ මීටර පහළවක් විතර ඈතින් හිටපු මටත් හොදට ඇහුනා.

එදා හවස වැඩ ඇරිලා එද්දි අපිත් එක්ක හොදටෆිට් දොරටුපාල අයියා කෙනෙක්  ක්ලබ් එක ඉස්සරහදි මට සෙට් උනා

"මොකද ඊයෙ රෑ වලියක් ගියාද?? "

"ඔව් මල්ලි.. එකෙක් බීල, ඇතුලෙ ඉන්න කෙල්ලෙක්ට ග්ලාස් එකකින් ගහලනේ.." පොර ඕනවට එපාවට කිව්වේ, "උඹටත් ඕන නැති මගුලක් නෑ" කියල එකපාරටම මගෙ මූණට කියන්න බැරි නිසා වෙන්න ඕන.

"ක්ලබ් වලදි කස්ටර්මස්ලට ඔහොම සලකන්නෙ නෑ නේද?? " බීපු එකාට සලකපු විදිහ මතක් වෙලාද කොහේ පොරට හීන් හිනාවකුත් ගියා.

"මේකෙ එහෙම නෑ මල්ලි. අපෙ ලොක්ක ........ ඇමති තුමාගෙ ගෝලයෙක්. ඒක නිසා පොර බය නෑ. අනික ඔය වගේ කේස් නිසා ක්ල්බ් එකේ නමත් සවුත්තු වෙනවා. ඔය වගේ කේස් ඔහොම බේරුවෙ නැත්තම් ක්ලබ් එකේ වැඩට කෙල්ලෙක් හොයා ගන්න වෙන්නෙ නෑ. මං යනවා මල්ලී.. " මම තව මොනවත් අහන්න කලින් පොර හෙමීට ලිස්සලා ගියා

ඔය කෙස් එකෙන් සතියක් විතර යනකන් අලුතෙන් මුකුත් ක්ලබ් එක පැත්තෙන් අප්ඩේට් උනේ නෑ. ඒක නිසා සතිය පුරාවට මෙට්ටෙ වෙනස් නූනත්, නින්දෙයි, සැප නින්දෙයි වෙනස මට තෙරුම් ගියා.

සතියක විතර නිහඩ බව බිද වැටුනෙ, වෙනස්ම විදිහෙ වලියකින්. ඒක ගෑණු වලියක්. කොටින්ම කිව්වොත් ක්ලබ් එකේ වැඩ කරන කෙල්ලො දෙන්නෙක්ගෙ ද්වන්ද සටනක්. එදත් වෙලාව එළිවෙන හතරට විතර ඇති. වෙනකොට ක්ලබ් එකට ආපු මහත්තරු එකා දෙන්න වගේම, වැඩට ආපු ගෑණු ලමයිනුත් එකා දෙන්නා කල්බ් එකෙන් යන ගමන් හිටියෙ.

"‍තෝ නම් මහම මහ වේ@@ක්. යකෝ එකට ඉන්න එකාගෙ බඩට ගහනවනෙ. පට්ට බැල්ලි.. " මාරාවේශයෙන් දුවගෙන ආපු කෙල්ලෙක්, තව එකියකට චරිත සහතිකයක් දෙන්න පටන් ගත්තා.

"මොකද්ද යකෝ මම කරපු වේ@කම?? " අනිත් කෙල්ල අහනකොට, මම තවත් හොදට කන දීල අහගෙන හිටියෙ ඇත්තටම මොකද්ද ඒක කියල දැන ගන්න.

"උඹ බබා. අර හැමදාම මට සෙට් වෙන එකා උඹ අද රවට්ට ගත්ත නේ?? පට්.... " ඉතුරු ටික කියන්න කලින් ඒකිගෙ කන හරහට ලොකු අතුල් පාරක් වැදුනා. ඉංග්‍රීසිෆිල්ම් එකක, යූ ටියුබ් එකේ වීඩියෝ එකක දැකලා තිබුනට ගෑණු වලියක් පියවි ඇසින්, මුලින්ම දැක ගන්න ලැබුනෙ එදා. අතින් පයින් විතරක් නෙවේ, හෑන්ඩ් බැග්, සෙරෙප්පු එහෙම එහෙට මෙහෙට කර කව කව කෙහිවලු පටලව ගන්න විදිහ නම් හරිම චමත්කාර ජනකයි. වටේ පිටේ ඉන්න දොරටුපාල අයියලත් ටික වෙලාවක් යනකන් වලිය බේරන්නෙ නැතුව අත්බැදගෙන හිනා වෙවී හිටියෙ, චමත්කාරයෙන් මුසපත් වෙච්ච නිසා වෙන්න ඕන.

කෙල්ලො බෙදා ගන්න බැරුව ක්ලබ් වලදි කෙල ගන්න ඒවා ඕන තරම් තිබුනට, කස්ටමර් කෙනෙක් බෙදා ගන්න බැරුව ගෑණු ගහගන්නවා ඇහුවෙත් එදා. දැක්කෙත් එදා.


.ලි : උඩම තියෙන පින්තූරෙ ගත්තෙ මෙතනින්.

Saturday, December 15, 2012

සුදු-ඇදුම



සුද්දගෙ ආගමනයත් එක්ක මුලු සයිට් එකම ඒකාලෝක වෙලා ගියේ වොට් දාහෙ හැලජන් එකක් පත්තුකරා වගේ. ඇත්තටම ඒකා හරි සිරියාවන්ත සුද්දෙක්. ඔරිජිනල් ජාතකේ "ස්වීඩන්" උනාට, ඒකා බින්න බැහැල හිටියෙ තායිලන්තෙන්. අවුරුදු විසි පහක විතර කාලයක් තායිලන්තෙ, සිංගප්පූරුව, ඉන්දියාව, පකිස්තානෙ වගේ ආසියාතික රටවල කරක් ගහපු නිසා අපේ බුවාල හැරෙනකොටම පොරට කියන්න පුලුවන්, හැරෙන්නෙ තණකොල ගාලට කියල. මුල් කොන්ත්‍රාත්කාර ස්වීඩන් කොම්පැණියෙන් අපිව අධීක්ෂණය කරන්න මිනිහව එවන්න ඇත්තෙ ඒක නිසාම වෙන්න ඕන.

හඩි හයක් විතර උස ඒකා අඩි හතර හමාරක් විතර පළලයි. මූණ පුරා වැවුන තඹ පාටරැවුල නිසා, ඈනුමක් ඇරියොත් ඇරෙන්න චුට්ටන් කට පොඩ්ඩ හරියටම පේන්නෙ නෑ. කිලෝ දෙසීයක් විතර බර ඇති කියල ඇහේ සෝදිසියට මට හිතුනට, සයිට් එකේ කෲ කැබ් එක එලවන ලක්ෂ්මන් නම් කිව්වෙ ඊටත් වැඩි ඇති කියලා.  

"හපෝ.. මේක නැග්ගම දුණු කොළත් ඇද ගහනවා. දැනටමත් වාහනේ එලයින්මන්ට් ගිහිල්ලද කොහේ.." දෙවනි දවසෙ සුද්දව අරන් යන්න කිව්වම ලන්ෂ්මන් කන්කෙදිරි ගාන්න ගත්තෙ ඒක නිසා වෙන්න ඕන. ඇත්තටම සුද්ද නගිනකොට වාහනේ චැසියත් එක්කම පාත් වෙනවා මමත් හොදටම දැක්කා.

"මාත සුද්දෙක් උනාට උඹ බය වෙන්න එපා. ඌට ඕන විස්තර ටික දීපන් " සුද්දව සයිට් එකට එක්කගෙන ආපු මුල් දවසෙ අපේ බොසා සුද්දව පෙන්නල මට කිව්ව. බොසා මොනවා කිව්වත්, ඒකගෙ සරීර ප්‍රමාණෙ දැක්කම මම සලිත වෙලා ගියා. දෙපැත්තට කරල කොන්ඩ කරල් දෙකකුත් බැන්දා නම්, "ගෝල්" දෙශේ "ජිම් පප්පා"ගෙයි, අපේ සුද්දගෙයි ලොකු වෙනසක් එකපාරටම පේන්නෙ නෑ කියල මට හිතුනෙ සුද්දව දැකපු මුල්ම දවසෙ.

උදේ පාන්දරම සයිට් එකට එන සුද්දා අපි කා එක්කවත් වැඩිය බජනෙට යන්නෙ නෑ. සැරින් සැරේ සයිට් එකට බැහැලා පොඩි රවුමක් දාල එන එක ඇරෙන්න, උදේ ඉදන් හවස් වෙනකම්ම මොකද්දෝ ලොකු විස්තරයක් ටයිප් කරන එක තමයි පොරගෙ රාජකාරිය වෙලා තිබුනෙ. කොටින්ම දවල්කෑමටවත්, මල-මුත්‍රා පහ කරන්නවත් පොර නෙවේ වාඩිවෙලා ඉන්න කැරකෙන පුටුවෙන් නැගිට්ටෙ. සරීර ප්‍රමාණෙට හරියන්න දැවැන්ත ආමාශයක් තියෙන්න ඕන නිසා නොකා-නොබී ඉන්න එක තෙරුම් ගන්න පුලුවන් උනත්, මේකා සුලු-දිය පහකරන්නෙ නැතුව ඉන්න රහස හොයාගන්නකම් මට නින්ද ගියේ නෑ. සයිට් එකේ කීපදෙනෙක්ගෙන්ම හොයල බැලුවම තමා දැනගත්තෙ, මේක අපි හැමෝගෙම ඇස් වහල සැරින් සැරේ සයිට් එක අයිනෙ තියෙන පදුරක් අස්සට බඩ ගානව කියල.

දවසක් දෙකක් තුනක් යනකොට, සුද්දගෙ පොඩි අමුත්තක් අපි හැමෝටම මීටර් වෙන්න ගත්තා. වෙනකොට අඛණ්ඩව තෙවැනි දිනයටත් එකම ඇදුම ඒ කියන්නෙ ලා නිල් පාට කමීසෙයි, තද නිල් පාට කලිසමයි තමා පොර ඇදන් ආවෙ.

"ඕක සුද්දගෙ යුනිෆෝම් එක වෙන්න ඇති " සයිට් එකේ දහසකුත් ප්‍රශ්න පැත්තකට දාල "සුදු-ඇදුමෙ උභතෝකෝටිකය" විසදන්න හැම එකාම හරි හරියට මහන්සි උනා.

" නෑ.. නෑ.. ඕක සුද්දගෙ කෑල්ලගෙන් හම්බ වෙච්ච එකක් වෙන්න ඇති. ඒකයි පොර ඒකට ඔච්චර කැමැත්තෙන් ඇත්තෙ " චීත්ත කෑලි වෙනුවෙන් ඕනම කුණක් කන්න ගට තියෙන උන් ඉන්නෙ අපේ රටේ විතරක්ම නෙවේ නිසා කතාවෙත් ඇත්තක් නැති වෙන්න බෑ කියල මට හිතුනා.

" ඔය එකක්වත් නෙවේ ඇත්ත. ඔය සුද්දා බාරයක් ඔප්පු කරනවා.." හොඩවැල අරුනම ඝණ දෙයියන්ගෙ අනික් ඔක්කොම විදිහටම අඩු නැතුව පිහිටල තිබුනට කෲ කැබ් එකේ ලක්ෂ්මන්ගෙ කතාව එකපාරටම පිලිගන්න අපි ඉක්මන් උනේ නෑ.

" ඒත් සුද්දෙක්නෙ බන්. උන් ඕව විස්වාශ කරන් නෑනෙ "

" ඒකා අවුරුදු ගානක් තායිලන්තෙනෙ ඉදල තියෙන්නෙ. එහේ ඕව හරියට පිලිගන්නවා " ලක්ෂ්මන්ගෙ තර්ක එහෙම ලේසියෙන් බිදෙන ඒව නෙවේ.

අනිතිමේදි අපි හැමෝම ඒකමතිකව, "සුද්දා බාරයක් ඔප්පු කරනවා" කියන කතාව පිලිගත්තා.

සුද්දගෙ ඇදුමගැන සයිට් එකේ නොදන්න එකෙක් නැති වෙන තැනට ආවෙ හිතාගන්නත් බැරි තරම් වේගෙන්. ඔය අතරෙ සයිට් එකේ කැන්ටිම කරන කීර්ති පතුරුවපු අලුකුත්තේරු කතාවක් නිසා සයිට් එකේ වැඩ කරන පොරක් තකහනියක්ම මාව හොයාගෙන ආවා.

"මේ.. සුද්දගෙ ඇදුම් හෝදල දෙන කෙනෙක්ට රුපියල් පන්දාහක් දෙනවා කියන්නෙ ඇත්තද?? බැරිද මට චාන්ස් එක අරගෙන දෙන්න?? " පොර මගෙන් ඇහුවෙ කවුරුත් නැති වෙලාවක් බලල, ඇහෙන නෑහෙන ගානට.

"හෑ.. කවුද ඕව කියන්නෙ. එහෙම එකක් නෑ.." දන්න කියන භාෂා ප්‍රයෝග දාල පොර ඕක සුද්දගෙන් එහෙම ඇහුවොත් වෙන්නෙ වස නවනින්ගිරාවක් නිසා මම ඒක එහෙම්ම ශේප් කරා.

රුපියල් පන්දාහෙ කතාවට පස්සෙ දවසක සයිට් එකේ මං වැඩ කර කර ඉන්න තැනට සුද්දා ආවා. දන්න කඩු කෑලි අරෙහෙට මෙහෙට කරකවලා, මදි පාඩුවට හස්ත මුද්රාවත් එකතු කරල එතන වෙන වැඩේ සුද්දට පැහැදිලි කරල දීගෙන යද්දි වටේ වැඩ කරන උන් එකා දෙන්න අපි ඉන්න තැනට එකතු උනා.

"මහත්තය ඕකගෙන් අහන්න බලන්න ඔය ඇදුම විතරමද තියෙන්නෙ කියල" පන්දාහට ඇදුම් හෝදන්න හිටි පොර මගෙන් ඇහුවෙ, ඩෝබි ජොබ් එක නැති වෙච්ච දුකට වෙන්න ඕන.. සයිට් එකේ හැම එකාටම ගෙවල් දොරවල් වල ප්‍රශ්න, දරුවන්ගෙ ප්‍රශ්න,පඩි ප්‍රශ්න ඔය ඔක්කොමටම වඩා ඉස්සරහට ඇවිල්ල තිබුනෙ සුද්දගෙ ඇදුමෙ ප්‍රශ්නෙ බව මට තේරුනා. අනික මේ වෙලේ වැඩ කරන මිනිස්සුන්ගෙ පිටින් දාල , මේකට හරි උත්තරයක් සුද්දගෙන්ම ගන්න පුලුවන් නිසා මමත් ප්‍රශ්නෙ සුද්දට යොමු කරා.

"උඹලට පිස්සුද?? මේ මගේ යුනිෆෝම් එක.මට මේ විදිහෙ ඇදුම් හතක් තියෙනවා.. හතක්.." මල පැනපු සුද්දා මගේ ඇගට කඩන් පැන්නෙ, අතෙ ඇගිලි වලින් හතකුත් පෙන්නගෙන. සුද්දගෙ උත්තරේ වටේ ඉන්න උන්ට කිව්වත් කවුරුවත් ඒක පිලිගත්ත පාටක් පෙනුනෙ නෑ.

"මහත්තය අහන්න බලන්න, හැම එකකම දකුණු කලිසන් සාක්කුව ඉරිලද කියලා.. " සුද්දා වෙනුවට මම එතනින් මාරු වෙලා ගියේ, කාට බොරු කරත් අපේ අයියලට නම් බොරු කරන්න බෑ කියල පස්සෙ වෙලාවක සුද්දට කියලා දෙනවා කියලා හිතාගෙන.
    

.ලි : උඩම තියෙන පින්තූරෙ ගත්තෙ මෙතනින්.