හේනක ‍රැයක් (දෙවන කොටස)

පලමුකොටසට

මහතුන් "බැදපුවා" කියල කිව්වෙ වල් ඌරෙක්, මුවෙක් වගේ වල් සතෙක් දඩයන් කරගන්න, උන් යන එන මංකඩවල අටවපු තුවක්කු වලට. මංකඩවල තුවක්කු බදින එක වගේම , වන සත්තු මස් කරන එකත් නීතියෙන් තහනම්. දඩමස් හොයාගෙන කාලෙන් කාලෙට පොලීසිය හේන් වලට පැන්නත් ගමේ අයගෙ ඇස් වලට වැලිගහලා මහමූකලානෙ කිලෝ මීටර තුන හතරක් එන එක ලේසියෙන් කරන්න පුලුවන් දෙයක් නෙවේ නිසා හේන් වල ගොයියො ලේසියකට පොලීසියට අහුවෙන්නෙ නෑ. පදවිය කියන්නෙ නිධන් සම්භන්දයෙනුත් බොහෝම ප්‍රසිද්ධ ගම්මානයක්. ගොඩක් වෙලාවට අපි වගේ නඩ මේ මූකලානට රිංගන්නෙ පැල් රකින්න නෙවේ. වලලපුවා ගොඩදාන්න.  ඒක නිසා කල්තියාම අපේ ගමන ගැන පොලීසියට දන්වන්නත් සිද්ද උනා.

  

මහතුන්ගෙ පැල්කොටේ බොහොම සරලව හදපු එකක්. පැලේ මූලික සැකිල්ල හදල තිබුනෙ මූකලානෙන් කපා ගත්ත දඩු, වැල්, පට්ටා වලින්. බිමට මැටිගාපු එක ඇරෙන්න, ගංගෙවල්වල වගේ සැකිල්ල වටේට මැටි බිත්තියක් තිබුන්නෑ.  පල දෙකට ගහපු වහල, හෙවිලි කරල තිබුනෙ පිදුරු වලින්. මොර සූරන වැහි කාලෙට පැල ඇතුල තෙමෙන එක නවත්තන්න, වහල ඇතුල් පැත්තෙ තැනින් තැන ඉටි රෙදි අමුනලා තිබුනා. වහල, මුදුන්ලීය කිට්‍ටුවෙදි අඩි හතක් විතර උස උනත්, කෙලවරට වෙද්දි පොලවට අඩි හතරකට වඩා උස උනේ නෑ. පැල ඇතුලට හිරිකඩ වදින එක වගේම, වහලට වැටෙන වතුර ඉක්මනට බේරිලා යන්නත් ඒක බොහොම පහසුවක් උනා.

හේනෙ පැල

පැලේ කෙලවරක් පාවිච්චි කරේ කුස්සිය විදිහට. ලිප, දඩමස් දුන්ගස්සන්න ලිපට උඩින් බැදපු ලී මැස්ස, හට්ටි වලං නමන්න ඊටත් උඩින් බැදපු මැස්ස, තිබුනෙ ඔන්න ඔය කෙලවරේ. ඊට අමතරව ඉදගන්න, නිදාගන්න වගේම අඩුම කුඩුම අඩුක් කරන්න පාවිච්චි කරන තවත් ලී මැහි දෙකකුත් තිබුනා. පැල ඇතුල එළිය උනේ කුප්පි ලාම්පුවෙන්. මුල් කාල වල හේන්ට බහිද්දි හුලු අත්තක් පත්තු කරත්, දැන් හුලුඅතු පාවිච්චි වෙනවා බොහොම අඩුයි. ටෝච් එක තමයි හුලුඅත්ත වෙනුවට දැන් පාවිච්චි කරන්නෙ. ඉවුම් පිහුම් වලට වගේම බීමට ඕන කරන වතුර ටික අරගත්තෙත්, පැලට අත්පොවන මානෙන් හාර ගත්ත අඩි තුනක් විතර ගැඹුරු ලිං පොඩ්ඩෙන්.

ළිං පොඩ්ඩ

කැලේ අස්සෙ සෑහෙන දුරක් රිංගපු නිසාද මංදා, පැලට කිට්‍ටු කරනකොට අපි හොදටම හෙම්බත් වෙලයි හිටියෙ. මහතුන්ගෙ බෙලිමල් කෝප්පෙට පිංසිද්ද වෙන්න අපේ ගමන් මහන්සිය නම් නිකම්ම මග ඇරුනා.  ඒත් බෙලිමල් කෝප්පෙට බඩගින්න තවත් ඇවිස්සුනා මිසක් අඩු උනේ නෑ. මගදි හේනකින් කඩා ගත්ත බඩ ඉරිගු වල අගේ තේරෙන්න ගත්තෙ එතකොට. පැලේ තිවුන ලොකුම මුට්ටිය අරගෙන ඒකට බඩ ඉරිගු කරල් ටික සුද්ද කරල තැම්බෙන්න දාපු අතරෙ, ක්‍රිෂ්ණා තවත් කරල් තුන, හතරක් පැලට පිටින් අවුලවා ගත්ත ගිනිමැලේට දැම්මා. යාන්තම් කරවේගන එනකොට ගිනිගොඩෙන් ඇද ගත්ත බඩ ඉරිගු කරල් හරි අපූරු කෑමක්. ගොඩක් වෙලාවට තම්බපු ඉරිගු විදිහට පාරවල් අයිනෙ තියෙන්නෙ, මැලේසියන් ඉරිගු ජාතියක්. ඇට ලොකු , කරල් ලොකු නිසා එක කරලක් කනකොට ඒ ඉරිගු එපා උනත්, හේනෙම්ම කඩාගත්ත ලා ඉරිගු, කරල් තුන-හතරක් උනත් එක දිගට කන්න පුලුවන් තරම් රහයි. අනික පුච්ච ගත්තම, කර රහත් එක්ක එන කිරි රහ නිසා, තම්බපු ඉරිගු වලට වඩා පුච්චපු ඉරිගු තවත් රහයි.

තම්බපු ඉරිගු හට්ටිය

පුච්චගත්ත ඉරිගු

මහතුන්ගෙ හේන අක්කර පහක් විතර ඇති. ඒකෙන් අක්කර කාලක් ඇරෙන්නෙ අනෙක් ඔක්කොගෙම වවල තිබුනෙ වී. හැබැයි වියලි කලාපෙ දකින්න පුලුවන් මඩ ගොවිතැන නෙවේ හේන් වල තියෙන්නෙ. හේන්වල වී ගොවිතැන කෙරුනෙ අහස් දියෙන්. හේනක වැව්වෙ තමන්ගෙ ගෙදර දොර පරිහරණයට ඕන කරන බව-භෝග. හේනක් කියන්නෙ යැපුන්  ගොවිතැනට හොදම උදාහරණයක් කියල කියන්නෙ ඒකයි.

මහතුන්ගෙ හේනෙ ඉතුරු ඉඩේ ගෙදරට ඕන අනික් එළවලු වවලා තිබුනෙ ඉඩකඩ බොහොම අරපිරිමහින විදිහට. හේනෙ කිසිම අස්සක් මුල්ලක් තනි නොවෙන විදිහට මහතුන් හේන පුරාම වවලා තිබුනා. කුඹුරෙ ලියදි දිගටම මිරිස් පැල හිටවලා. පැල කිට්‍ටුවෙන්ම ළූණු පැල පාත්තිය. ඊට ටිකක් එහායින් ප‍තෝල මැස්සත් එක්ක වට්ටක්කා මැස්ස. හේනෙ ඉඩ තියෙන බුරුල් තැන් බලල මඤ්ඤොක්කා දඩු හිටවලා. ඊට අමතරව ඉරිගු ගස් කීපෙකුයි, පිපිඤ්ඤා වැල් ටිකයි තිබුනෙ හේනෙ මායිමට වෙන්න. හේනෙ එලවලු එකක්වත් විකුනන්න බලාගෙන හදන් ඒවා නෙවේ. ඒක නිසා එළවලු වලට පෝර දාන , බෙහෙත් ගහන සිරිතක් හේන් ගොවියොගාව නෑ. ඒත් හේනෙම වවන වී වගාව ඊට ටිකක් වෙනස්. වී, කුරහන්, අබ වගේ භෝග හේනක වවන්නෙ කොටසක් කෑමට අරගෙන ඉතිරුවා විකුණන්න බලාගෙන. ඒක නිසා ඒ භෝග වලට, වෙන තැන්වලදි වගේම හේනෙදිත්, යහමින් බෙහෙත්, පොහොර වැටෙනවා. 

නියර දිගේ වවපු මිරිස්

ප‍තෝල මැස්ස  

වට්ටක්ක මැස්ස

ළූණු පාත්තිය

තම්බපු බඩ ඉරිගු ටික ඉවරවේගන එද්දි මහතුන් හේනට බැහැල පිපිඤ්ඤා ගෙඩි තුන හතරක් කඩාගෙන ආවා. පොළවල්වල විකුනන්න තියෙන ඒවා තරම් ලොකු ගෙඩි නූනත්, පොතු නොගහ කන්න පුලුවන් තරමට ඒවයෙ පොත්ත තුනීයි. ඊට පස්සෙ අපි කට්ටියම ලෑස්ති උනේ රෑ බත හරිගස්සන්න. බත් මුට්ටියක් එක ලිපක පැහෙද්දි, කඩාගෙන ආපු වට්ටක්කා, කෑලි කපල හොද්දක් හදන එක පැලෙන් එළියෙ සිද්ද උනා. මහතුන් පෝර උරියක දාල වහලෙ එල්ලල තිබුන වේලපු දඩමස් ටිකත් හීනියට කපල වට්ටක්ක හොද්දටම එකතු කරා.

හේනකදි බතක් එක්ක හැදෙන්නෙ එක මාලුවයි. ඒ මාලුවටත් යහමට තුන-පහේ දාල, කිරි රහට කන්න වෙන්නෙ නෑ. ඒ ඔක්කොම අඩුපාඩු මග හරින්න, හේන් ගොයියා ඇති පදම් මිරිස්, මාලුවට එකතු කරනවා. ඉන්න හැමෝටම කන්න මදි වෙයි කියල හිතල, මහතුනුත් වට්ටක්ක මාලුවට මදි නොකියන්න මිරිස් එකතු කරා. කොච්චර සැර උනත්, උණු උණුවෙම බත් එක්ක කාපු වට්ටක්කා මාලුව, මගේ ජීවිතේ කාපු රසම කෑම වේල් අතරෙ ඉහලින්ම තියෙනවා.

තක්කාලි, මිරිස් යහමට දාපු වට්ටක්කා/දඩමස් මාලුව

හේනෙ ජීවිතේ අමාරුකම, එක රෑක් පැලේ හිටපු අපිට හොදටම තේරුනා. මෝසම් වැස්සත් එක්ක ඒ අමාරුකම දෙගුණ-තෙගුණ වෙනවා. ගමේ ඉදන් කිලෝ මීටර හතරක් විතර ඈතින් මහ මූකලානෙ ගෙවන හේන් ජීවිතේ බොහොම අවදානම්. සතෙක් සර්පයෙක් කෑවොත්, අල්ලපු හේනෙ ඉන්න ගොය්යා ඇරෙන්නෙ, පිහිටට වෙන කවුරුවත් ඒ මූකලානෙ නෑ. ඒක නිසා යායට තියෙන හේන්වල ගොයියො බොහොම එකමුතුයි. ඕනම කෙනෙක්ට ඕනම වෙලාවක අනුන්ගෙ පැලකට ගොඩවෙන්න කිසිම තහන්චියක් නෑ. ඒ වගේම තමන්ගාව තියෙන අඩු වැඩිය උනත් අනිත් එකා එක්ක බෙදා ගන්න හේන් ගොයියා කිසි වෙලාවක පස්ස ගහන්නෙ නෑ. මහ කැලේ තුවක්කු බදින්න, මරු වැල් අදින්න එක එක ගොයියාට වෙන වෙනම කැලෑ කුට්ටි තිබුනත් ඒවට කො‍ටුවෙන ඌරො , මුවෝ වගේ වන සත්තු, හේන් යායෙ හැමෝම අතරෙ බෙදෙනවා.

හේන් ගොයියන්ගෙ තවත් අපූරු ලක්ෂනයක් තමා ඔවුන්ගෙ භාෂා විලාශය. "එයා", "මෙයා" වගේ වචන හේන් ගොය්ය ගාව නෑ. ඒ වෙනුවට පාවිච්චි කරේ "ඒකා", "මේකා" වගේ වචන.

"ඒකට මං කීවා වට්ටක්කා හොද්දට තව ලුණු ටිකක් දාන්න කියලා. කෝ ඇහුවයැ...." වට්ටක්කා හොද්ද හදද්දි මහතුන්, ක්‍රිෂ්ණට උපදෙස් දුන්නෙ ඒ විදිහට.

අනිත් එක හේන් ගොය්යෙක්, "උඹ" කියල කතා කරන්නෙ අරියාදුවට නෙවේ. තාත්තට, පුතාට වගේම ඕනම කෙනෙක්ට "උඹ" කියල කතා කරන්න හේන් ගොය්යා පස්ස ගහන්නෙ නෑ.

පැල්කවි කියන එක දැන් ගොඩක් වෙලාවට හේන්වල කෙරෙන්නෙ නෑ. පැලට පිටින් අවුලව ගත්ත ගිනිමැලය ලගට වෙලා හේන රකින එක තමයි දැන් කෙරෙන්නෙ. අපි කට්ටියත් රෑ එළිවෙනකම්ම වගේ ගිනිමැලය වටේට වාඩි වෙලා කතා කර කර හිටියා. එළිවෙන්න පැයක් හමාරක් විතර තියෙද්දි නිදිමතේම මම ගිහින් ලී මැස්සෙ ඇලවෙනවා වගේ මට අන්තිමට මතකයි. ආයෙ ගැස්සිල මම ඇහැරෙනකොට එළිය වැටිලා.

"ටිකක් දවල් වෙලාම යන්න බැරියැ.. ඊයෙ පෙරේදා හොද මීයක් ඇහැ ගැහුනා. කට්ටියත් එක්ක ඒකත් කඩලම යමු.." මහතුන්ගෙ යෝජනාව මසුරං වටිනවා උනත්, ඊළග දවසෙ සයිට් එකේ වැඩට ඉන්න ඕන නිසා, උදේ පාන්දරම මහතුන් හදල දීපු තේ එකත් බීල අපි ආපහු එන්න පිටත් උනා.

හේනක ‍රැයක් (පළමු කොටස)

බ්ලොග් එකේ නම "නවදැලිහේන" උනාට, බොහොම මෑතක් වෙනකම්ම "හේනක්" කියන්නෙ මොකද්ද කියල මම අත්දැකීමෙන් දැනන් උන්නෙ නෑ. ඇත්තටම කරිජ්ජ හුළං වදිනමානෙ තියෙන අපේ ගම්වල හේන් ගොවිතැන කෙරුනෙ නෑ. ඒත් ජොබ්එක කරන්න නුවර කලාවියට ආවට පස්සෙ, මට නුහුරු කෘෂිකාර්මික ජීවන රටාවෙ චමත්කාරය ටික ටික ඇගට දැනෙන්න ගත්තා.  රජරට ගැන ලියවුනු, මහින්ද කුමාර දළුපොත මහත්තයගෙ ජනශුති පොත් පෙරලන්න පෙරලන්න, ඒ චමත්කාරයට අපූරු වටිනාකමකුත් එකතු උනා. බ්ලොග් එකට මේ නම දාන්න ඕන කියල හිතුනෙත්, ඔය පොත්වල හේන් හොවිතැන් ගැන කරල තිබුන බොහොම රසවත් විස්තර නිසා.

අගෝස්තුව එහෙමත් නැත්තන් "මහ නිකින්න" කියල කියන්නෙ, වතුර බිංදුවක් නැතිව රජරට පොළව කෑලි වලට පැලෙන කාලයක්. අගෝස්තුවෙ දවල් වරුවක, නිසි හෙවණක් නැතුව පැයක් හමාරක් අව්වට වෙලා හිටියොත්, කිසි කතාවක් නැතිව බිම ඇදගෙන වැටෙනවා. වැටෙන අව්ව ඒ තරම්ම රස්නෙයි. හේන් ගොය්යා තමන්ගෙ වැඩ පටන්ගන්නෙ ඔන්න ඔය මහ නිකින්න අල්ලලා. මොකද එතකොට කිසි කරදරයක් නැතුව, බිං කොටල, වල් පුලුස්සන්න පුලුවන් නිසා.

මොකක් හරි කරදරයක් උනේ නැත්තන්, අගෝස්තුවෙ කොටපු හේන දෙසැම්බර් අග වෙද්දි කරලින් බරවෙනවා. හේනක චමත්කාරය තියෙන්නෙ ඔය විදිහට කරලින් බර උනාම. හේනෙ පැලක රෑක් ඉන්න ඕන කියන මගේ ආසාවත්, අගෝස්තුවෙ මුල් බැහැල දෙසැම්බර්, ජනවාරි වෙද්දි උපරිමේටම ලංඋනා. රෑක් ඉන්න තරම් හේනක් හොයාගන්න එකත් බොහොම සීරුවට කරන්න ඕන දෙයක්. මුලින්ම සුදුසු දවසක් ‍තෝර ගන්න ඕන. පුරහද තියෙන පසලොස්වකදාක් තමයි වැඩේට හොදම. ඊට අමතරව අංග සම්පූර්ණ හේනක් හොයා ගන්නත් ඕන.

හේන හොයන වැඩේ ස්වකැමැත්තෙන්ම බාර ගත්තෙ කෲ කැබ් එකේ  ලක්ෂ්මන්. අංග සම්පූර්ණ හේනක තියෙන්න ඕන නිර්ණායක ලක්ෂ්මන් හොදට දැනගෙන හිටියා. අනුරාධපුරය, කැකිරාව, තලාව, ගල්ගමුව වගේ අනුරාධපුරය වටේ තියෙන ගම්වල ඕන තරම හේන් තිබුනත්, ඒවා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම "අංග සම්පූර්ණ" හේන් නෙවේ. කුඹුරු හොවිතැන වගේම රජරට හේන් ගොවිතැනත් දැන් වාණිජකරණය වෙලා. ගොඩක් දුරට දැන් "හේන්" කියල කියන්නෙ, එක යායට බඩ ඉරිගු හරි, කුරක්කන් හරි වවපු බිමකට. කාලෙකට උඩදි දුංකොළ වගාවත් සරුවට පැතිරිලා තිබුනත්, දැන් දැන් රජරට පුරා පැතිරෙන්නෙ ඉරිගු වගාව. ඒත් ඉරිගු වගා බිමකයි හේනකයි තියෙන්නෙ මහ විසාල වෙනසක්. පහුගිය දුරුතු පෝය දවසෙ අපිට ලැබුන අපූරු අත්දැකීමත් එක්ක, ඒ වෙනස හොදටම පැහැදිලි උනා. මේ, ඒ ගැන ලියවෙන සටහන;

ලක්ෂ්මන්ගෙ උපන් ගම පදවිය. පදවිය තියන්නෙ අනුරාධපුර දිසත්‍රික්කයේ කෙලවරට වෙන්න. A9 ප්‍රධාන පාරෙ, මැදවච්චි ටවුම කිට්‍ටුව තියෙන මැදවච්චි හතරමං හන්දියෙන් දකුණට හැරිලා කිලෝ මීටර විසිපහක් විතර ගියාම කැබතිගොල්ලෑව නගරය හම්බ වෙනව. එතැන ඉදලත් තව කිලෝ මීටර තිහක් තියෙනව පදවියට. අනුරාධපුරයටත්, වවුනියාවටත් සෑහෙන තරම් දුරකින් තියෙන නිසා පදවිය තාමත් නාගරීකරණය වෙලා නෑ. ඒක නිසා වානිජකරණයට ලක් නොවෙච්ච හේනක්, පදවිය කිට්‍ටුවෙන් හොයා ගන්න ලක්ෂ්මන්ට පුලුවන් උනා.

අදාල හේන තිබුනෙ පදවියෙනුත් ඈතට වෙන්න. පදවිය නගරයට පොඩ්ඩක් මෙහයින් තියෙන "බෝගස් හංදියෙ" ඉදන් පුල්මුඩේ පාරෙ කිලෝ මීටර දෙකක් විතර ගිහින් ආයෙත් දකුණට හැරුනම තරමක් පළල ගුරුපාරක් හම්බ වෙනවා. ඔන්න ඔය පාරෙ කෙලවරට වෙන්න තමා "රත්මලේ" ගම තියෙන්නෙ. රත්මලේ ගම පවුල් සීයක් විතර ඉන්න ටිකක් ලොකු ගමක්. ගමේ මිනිස්සු හේන් කොටන මහ මූකලාන තියෙන්නෙ, වැවෙන් අස්වද්දන මඩ කුඹුරු යායටත් තරමක් ඈතට වෙන්න.

අපි රත්මලේ ගමට එනකොට හවස තුනට විතර ඇති. එතැන් ඉදන් ගමන වැටිල තිබුනෙ මිනිස්සු ගාටලම පෑදිලා තිබුන අඩිපාරක් දිගේ. රත්මලේ ගමේ ඉදන් අපි යන හේන තියෙන මූකලානට කිලෝ මීටර හතරක් විතර තිබුනා. ගමනෙ මුල් කිලෝ මීටරය වගේ තිබුනෙ කරලින් බර වෙච්ච වෙල් යායක් මැදින්. පහුගිය කාලෙ ඇදගෙන වැටිච්ච මහවරුසාව නිසා ගමේ වැවයි, වැවට වතුර ගලාගෙන එන ඇළයි දෙගොඩතලා ගිහින් වෙල් යායෙ මඩ කුඹුරු සෑහෙන ගණනක් පාලුවෙලා තිබුනත්, ගමේ අයගෙ නිමක් නැති උත්සාහය නිසා ඉන් ගොඩක් අපි යනකොටත් මුල් තත්වෙට අරගෙන.

වෙල්යායෙ නියර පිටින්යන ගමන

"මේ හරියෙත් කොටි කලබල තිබුනද?? " අපේ ගමන් උපදේශකයා වෙච්ච ක්‍රිශ්ණාගෙන මම ඇහුවා. ක්‍රිශ්ණා ග්‍රාමාරක්ශක භටයෙක්.

"අපෝ ඔව්.. අන්තිම කාලෙදි අන්න අර හරියෙ කොටි සෙට් එකක් මැරුම් කෑවා. කොටි හිටපු කාලේ මේවයෙ හරියට කුඹුරු කරේ නෑ... කරපු දෙන්න තුන් දෙනාත් ඔහේ වී ටික ඉහල නිකන් ඉන්නව මිසක්,වැඩිය මේ හරියෙ කරක්ගැහුවෙ නෑ "

"එතකොට අපි මේ යන හේන්??? "

"මොන හේන්ද?? මේවා මේ යුද්දෙන් පස්සෙ කොටපුවා.." ඇත්තටම, නාගරික පැලැන්තියට වඩා යුද්දය නිමා වීමේ සැබෑ නිදහස විදින්නේ මේ වගේ කොටි කටේ හිටපු අහිංසකයන්. අදටත් යුධ ජයග්‍රහණයට කරගහපු දේශපාලන නායකත්වය වීරත්වයෙන් ඔවුන් සිහිකරන්නේ ඒක නිසා වෙන්න ඕන.

වෙල්යාය පහු උනයින් පස්සෙ, ඉන ගාවට වතුර තියෙන ඇළකින් අපි එගොඩ උනා. ඒක යාන් ඔයේ ඉදන් එක ඇළක්. ඇළෙන් එගොඩට වෙල්යාය ඉවරයි. එතැන් තමයි මහ මූකලාන පටන් ගන්නෙ. මහමූකලාන කොටි-දිවි-වලස්සුන් ගෙන් පිරිච්ච බිමක්. යාන් ඔය පිරිච්ච නිසා ඇළෙන් එගොඩට අලින්ට එන්න බෑ කියල තමයි ක්‍රිශ්ණා කිව්වේ. ඒක නිසා හැන්දෑ කලුවර වැටීගෙන ආවත් අපිට ලොකු බයක් දැනුනෙ නෑ.

මූකලාන වෙන්කරන ඇළ

කුරහන්

මහ රූස්ස ගස් වගේම ලදු පදුරු වලින් වට වෙච්ච මඩ පිරුන අඩිපාරෙ ටිකක් දුර ගියාම හේන් යායෙ මුල්ම හේන අපිට හම්බ උනා. ඒක කුරක්කන්, අබ සරුවට වවපු හේනක්. මේ දවස්වල අබ වලට හොද ඉල්ලුමක් තියෙන නිසා ගොඩදෙනෙක් හේන්වල අබ වවනව කියලා ක්‍රිශ්ණා අපට කිව්වා.

මල් පිපුන අබ පදුරු

සාමාන්‍යන් හේනක වැටවල් දෙකක් තියෙන්න ඕන. එකක් අලි, කුලුහරක් වගේ ලොකු සත්තු එන එක වලක්කන්න ඈතින් හදන "දඹුවැට". අනික පොඩි පොඩි සත්තු වදින එක වලක්කන්න බදින "දඩුවැට". ඒත් ඔය කිසිම වැට මායිමක් ඒ හේන් වල දකින්න තිබුනෙ නෑ. සමහර වෙලාවට එක යායට හේන් කීපයක් තියෙන නිසා වෙන්න ඇති. මොනවා උනත් වල් ඌරා හේනට වදින එක වලක්කන්න හේන වටේ, පොලවෙ ඉදන් අඩියක් විතර උඩින් තංගුස් පටවල් දෙකක් ඇදලා තිබුන විදිහ නම් අපිට පෙනුනා.ඔය තංගුස් පට ඇගේ වදින කොට වල් ඌරො ආපුහු හැරෙනවලු.

වල් ඌරා මුලා කරන්න හේන වටේ ඇදපු තංගුස් පටවල්

හේනට ගොඩක්ම පාලු කරන්නෙ වල් ඌරා, මොණරා, කොබෙයියා වගේ සත්තු. කදසුරිදුගෙ වාහනය වෙච්ච මොණරට, හේන්වල මිනිස්සු කරදර කරේ නැති උනත්, වල් ඌරො දඩයමට නම් ඒ අය උපන් හපන්නු. වල් ඌරො යන එන මංකඩවල මරුවැල් අටවල තියෙන නිසා, යන අඩිපාරෙන් පිටට අඩියක් වත් තියන්න එපා කියලා ක්‍රිෂ්ණා අපිට කලින්ම කියල තිබුනා.

ක්‍රිෂ්ණත් එක්ක ගමනට ආපු මුලු කට්ටිය දහ දෙනෙක් විතර ඇති. ඒ හැමෝටම රෑ කෑම දෙන්න තනි හේන් ගොයියෙක්ට බැරි නිසා මගදිම වෙන හේනකින් ඉරිගු කරල් ටිකකුයි, වට්ටක්කා ගෙඩි තුනකුයි අරගත්තා.

දුරුතු හද එළිය හේන් යාය එළිය කරත්, ලදු පදුරු වලින් වැහිච්ච අඩිපාර හරියට පෙනුනෙ නැති නිසා වටේ ක‍ටු අතුවලට හීරිලා, ඒ වෙනකොට මුලු ඇගම රිදෙන්නයි, කසන්නයි අරගෙන තිබුනා. ඇත්තටම පුරුදුකාරයෙක් නැතිව ඒ හිමේ කරක්ගහන එක කොහෙත්ම කරන්න බැරි වැඩක්.

වට්ටක්ක ගෙඩි ටිකයි, අනික් අඩුම ටිකයි කරගහගෙන අපි රෑට ඉන්න පැළට කිට්‍ටු කරන කොට මිනිහා නොමිනිහා අදුරන්න බැරි තරමට බිං කරුවල වැටිලා.  පැල් කොටේ ඇතුලෙන් ලාවට එළියක් පත්තු උනා. අපි ඒ වෙනකොට පැය එකහමාරක් විතර කැලේ ඇතුලෙ ඇවිල්ලා.

"මහතුවෝ.. ඔන්න අපි ආවා.. " ක්‍රිෂ්ණා පැළට කිට්‍ටු වෙද්දි ටිකක් සද්දෙට කිව්වා.

"ආ... ඒත් මම මේ බැලුවා කවුද කියල.. මං උන්නෙ පොලීසියෙන්වත්ද කියල බැදපුවා අල්ලන්න එන.... " පැළේ අයිතිකාරය අපිව පිලිගත්තෙ එහෙම.

ඉතිරිය ඊළග පෝස්ට් එකෙන්....