සුනඛයා නොහොත් සපාකන්නා

ලෝකයේ ඉදිකිරීම් ක්ෂේත්‍රයේ ඉන්න දැවැන්ත කොරියන් කම්පැණියක් තමයි, දැන් මම ඉන්න ප්‍රොජෙක්ට් එකේ කොන්ත්‍රාත්කරු විදිහට වැඩ කරන්නෙ. ලංකාවෙ බොහොම ජනප්‍රිය කොරියානු මෝටර් රථ සංනාම දෙකෙන් එකක් වෙච්ච මේ කම්පැණිය, දැන් මම ඉන්න ප්‍රොජෙක්ට් එක වගේම ලංකවෙ මහා පරිමාණයේ ඉදිකිරීම් කිහිපයකටම දායක උනු, අපි කාටත් හුරු පුරුදු එකක්.

මීට කලින් සිවිල් ඉංජිනේරු ක්ෂේත්‍රයේ ඉන්න දේශීය  "දැවැන්තයො" එක්ක, "මහා පරිමාණ" ව්‍යාපෘතිවල වැඩ කරල තිබුනත්, "දැවැන්ත", "මහා පරිමාණ" කියන වචන වල නියම පරිසමාප්ත අර්ථය අදුරගත්තෙ,  මේ කොරියන් කම්පැණිය නිසා. "කොරියො" සතු යන්ත්‍ර/සූත්‍ර බලය, අත්දැකීම් සපිරි මානව සම්පත, හිතාගන්නත් බැරි තරම් ඉහලයි.

ව්‍යාපෘතිය කොච්චර දැවැන්ත උනත්, කම්කරුවන්, යන්ත්‍ර ක්‍රියාකරුවන්, වැඩ සුපවයිසර්වරුන් ඇරෙන්න ඉහල කලමණාකාරීත්වය සම්පූර්ණයෙන්ම පිරිලා තියෙන්නෙ "කොරියොන්"ගෙන්. සමහරවිට මේ වගේ දැවැන්ත වැඩක් කරද්දි හම්බවෙන අත්දැකීම වෙනත් ජාතියක් එක්ක බෙදාගෙන, අනවශ්‍ය තරගකාරීත්වයක් නිර්මාණය වීම වලක්වන්න ඒ වගේ තීරණයක් අරගෙන තිබුනද දන්නෙත් නෑ. ඒ මොනවා උනත් ප්‍රොජෙක්ට් එකේ ලොකු පු‍ටු හැම එකකම හිටියෙ, ආනයනික "කොරියන්" ජනතාව.

සයිට් එකට ගියපු මුල්ම දවස් වල, බාගෙට ඇස් පියාගෙන, කම්බිලි පණුවො වගේ සුදට සුදේ ඉන්න "කොරියො" එකෙක්ගෙන් තව එකෙක් වෙන් කරලා අදුරගන්න මට හෙන ගේමක් දෙන්න උනා. උන් හැම එකාගෙම ඇස් පුන්චියි, කොන්ඩෙ උලයි, දැලි ‍රැවුල් නැති මූණ තම්බපු අලගෙඩියක් වගේ.  ඒත් පස්සෙ පස්සෙ උන් හැම එකාටම ආවේණික පොඩි පොඩි වෙනස්කම් මම අදුර ගත්තා.

නම් අතින් ගත්තත් උන් හැම එකාටම තියෙන්නෙ එක ලගින් යන නම්. මුලු සයිට් එකටම "පාක්" (park)ල තුන් දෙනෙක්ට වැඩියෙන් ඉන්නවා. මං හිතන්නෙ "පාක්" කියන්නෙ කොරියාවෙ වාසගමක් වෙන්න ඇති. අපේ සයිට් එකේ උන් ලේසියට ඔය "පාක්"ල තුන් දෙනා වෙනම බෞතීස්ම  කරලා තියෙනවා. ඒ, "මහ පාක්", "වැලි පාක්","ගස් පාක්" විදිහට. "මහ පාක්" කියන්නෙ කොරියොන්ගෙ ලොක්කට. මූදෙන් වැලි හාරලා ගොඩ දාන එක බාරව හිටපු පාක්, "වැලි පාක්". සයිට් එකේ ලෑන්ඩ්ස්කේපින් බලන්න හිටපු කොරියා තමයි, "ගස් පාක්".

"ගස් පාක්"ල, "වැලි පාක්"ල අතරෙ හිටපු සුවිශේෂී චරිතයක් තමයි, "වොහොංග්". හැබැයි කොරියො ඇර වෙන කිසිම එකෙක් "වොහොංග්" කිව්වට පොරව අදුරන්නෙ නෑ. ඒත් "බල්ලා" කිව්වොතින් නම් සයිට් එකේ හැම වැලි කැටයක් ගානෙම පොරව දන්නවා.

කොරියන් කාරයෙක්ට "බල්ලා" කියල නමක් වැ‍ටුනා කිව්වම, මේක කියවන ඕගොල්ලන්ට වගේම ලියන මටත් මුලින්ම ආවේ ඒ අපූරු අදහස තමයි. මොකද අපිට බල්ලා බල්ලෙක් විදිහට පෙනුනට, කොරියොන්ට බල්ලව පේන්නෙ කුකුළෙක්, ඌරෙක්, හරකෙක් වගේම තවත් එක ඇවිදින රස බොජුනක් විදිහට නිසා. ඒත් "වොහොංග්", "බල්ලා" උනේ ඒ හේතුව නිසා නෙවේ. මිනිහෙක් උනත්, පොරගෙ ගති ලක්ෂන මිනිස්කම ඉහ වහා ගිහින් සුනඛයෙක්ගෙ සීමාවට ලගා වෙච්ච නිසා. කොටින්ම "වොහොංග්" කියන්නෙ දෙපයින් ඇවිදින "බල්ලෙක්" නිසා.

"වොහොංග්" ගැන මුලින්ම මට කිව්වෙ සයිට් එකට ආපු මුල්ම දවසෙ, මගේ ඉමීඩියට් බොසා, "ගණේ" අයියා.

"මේකෙ ඉන්නවා බල්ලා" කියලා එකෙක්. උඹ එහෙම ඌත් එක්ක ඩීල් කරන්න යන්න එපා. මම ඌව ටැකල් කරන්නම්. උඹලා ඌත් එක්ක ඩීල් කරන්න ගියොත් මරාගෙන තමයි නවතින්නෙ.." "බල්ලා" ගැන හාරවුස්සන්න  ඕන සිතක් පහල උනේ ගණේ ලොක්කා උපද්දවපු කුතුහලෙන්.

"බල්ලා" ගැන සයිට් එකේ උන් කියපුවයි, පොර ගැන ඇහුවහම කට්ටියගෙ මූණුවල මැවිච්ච හැඩතල වලිනුයි මට බල්ලා ගැන හොද අවබෝධයක් ආවා. කොරියන් කම්පැණිය පැත්තෙන් "ඉදිකිරීම් කළමණාකරු" (construction manager) කියන තනතුර තමයි බල්ලට හම්බ වෙලා තිබුනෙ. ලංකාවෙ කම්කරුවොයි, වැඩ සුපවයිසර්වරුයි කළමණාකරනය කරන එක තමයි පොරගෙ මූලික කාර්යය. ඒ කාර්යය කරන්න යද්දි, දකින දකින එකාගෙ ඇගට බුරාගෙන පැනීමේ ස්වාභාවය නිසා තමයි, පොරට "බල්ලා" කියලා නමක් වැටෙන්න මුල්වෙලා තියෙන්නෙ. එක අතකට ලංකාවෙ අයියලගෙන් වැඩක් කරවාගන්න එක, බල්ලෙක්ගෙ නකුටෙ ඇද අරින තරම් අමාරු නිසා පොර, "බල්ලෙක්" විදිහට අනුවර්තනය වෙච්ච එක මහ ලොකු පුදුමෙකුත් නෙවේ. 

බුරාගෙන පනින එකට අමතරව "බල්ලා" ගැන පැතිරිච්ච තවත් බලු පුරාවෘත්ත කීපයක් තිබුනා. ඒ, කකුලෙ තියෙන මේස් එක ගලවලා තමන්ගෙ රියදුරාට නහයට තදකරන් සිටීමට බල කිරීම, සපත්තුව ඈතට විසිකොට නැවත ‍රැගෙන එන ලෙස අණ කිරීම වගේ අන්තිම පහත් තිරිසන් දේවල්. අනික බල්ලට තද උනාම බනින්නෙ කාටද, කවුරු ඉස්සරහද කියන එක අදාල නෑ. පොරට හිතුනද, පොර බිරුවා.

කොරියාවෙදි හැදිච්ච නැති බල්ලව, ලංකාවෙදි හදන්න අපේ අයියල එක පාරක් හෙන ගේමක් දීලා තිබුනා. බල්ලව නැවත මිනිහෙක් කිරීමේ ඒ පුනුරුත්තාපන මෙහෙයුම දියත් උනේ සයිට් එකේ හැමෝගෙම ආශිර්වාදය මැද්දෙ. ඒ තමයි කාමරේකට දාලා ලංකාවෙ ක්‍රමයට "පොල් අඩි" සංග්‍රහයක් ලබාදීම. කොහොමත් අපි ආගන්තුක සත්කාරයට ජාතියක්නෙ. සංග්‍රහය අවසානයෙදි බල්ලගෙ දකුණු අත දෙකට කැඩුනත්, පොරගෙ බලු ගති මග ඇරුනෙ නම් නෑ.

"අපි දැන් "බල්ලට", බල්ලා කියන්නෙ නෑ..." දවසක් සයිට් එකේදි සුපවයිසර් කෙනෙක් කිව්වා.

"ඇයි ඒ?? "  'බල්ලට, බල්ලා නොකිය පූසා කියන්නද' කියලා අහන එක අමාරුවෙන් හිතේ තදකරගෙනම මම ඇහුවා.

" ඒකා දැන් දන්නවා අපි බල්ලා කියන්නෙ ඌට කියලා. වැඩේ කියන්නෙ "බල්ලා" කියන වචනෙ තේරුමත් ඌ දන්නවනෙ.."

"හ්ම්ම්ම්.. එහෙමද කවුරුහරි කියල දෙන්න ඇති. දැන් ඉතින් "බල්ලා" කියලා ඉවරයි.."

"හැක්.. අපේ උන් අන්න ඌට අලුත් නමකුත් දාල. “සුනඛයා”. දැන් කට්ටියම "බල්ලට" කියන්නෙ "සුනඛයා" කියලා.." ශ්‍රී ලාංකික අපි කවදාවත් ලේසියෙන් පරාජය බාර ගන්න ජාතියක් නෙවේ කියල ඒ වෙලේ මට හිතුනා.

"ඒත් ඔය නමත් කවදා හරි මාට්‍ටු වෙයිනෙ..."

"එදාට ඉතින් "සපාකන්නා" කියලා තමයි දාන්න වෙන්නෙ.. " සුපවයිසර්ගෙ සමාන පද පිලිබද දැනුමෙන් මම පුදුම උනා. පොර නම් අනිවා පහේ ශිෂ්‍යත්වෙ පාස් වෙච්ච එකෙක් වෙන්න ඕන.

මොනවා උනත් ලංකාවෙන් යනකම් "වොහොංට", පොරගෙ සුරතල් නාමය නම් මාට්‍ටුවෙන එකක් නෑ.

ප.ලි : උඩම තියෙන පින්තූරෙ ගත්තෙ මෙතනින්.