සූකිරි කැට පිලිබද පළමු නියමය

හබරණ - කන්තලේ රෝඩ් සයිට් එකේ ගතකරපු, අඩ අවුරුද්දකට ටිකක් අඩු කාල සීමාව ගැන පෝස්ට් දෙක තුනක් මීට කලිනුත් ලියල තියෙනවා. ඒත් එකම පරිසර තත්ව උනාට, සාමාජීය තත්වයන් අහසට පොළව වගේ වෙච්ච නිසා , මෑතක් වෙනකම්ම අනුරාධපුරේ ගෙවපු ජීවිතේ තරම් සුන්දර බවක්, එදා "හබරණ"  ජීවිතේදි අත්වින්දෙ නෑ. ඒක නිසා "හබරණ" ගැන මට තියෙන්නෙ සෝදාපාලුවට ලක්වෙච්ච මතකයක්. හැබැයි මොනම හේතුවක් නිසාවත්, කොයි තරම් කාලයක් ගත උනත්, මතකයෙන් මකා දාන්න බැරි චරිත කීපයක් හබරණදිත් මට හම්බ උනා. "රාජා" කියන්නෙත් ඒවගේ මගේ මතකයේ ශේෂ වෙච්ච චරිතයක්. අද කියන්න යන්නෙ "රාජා"ගෙ කතාව.

සයිට් එකේ හිටපු අපට තිබුන ලොකුම ගැටලුව උනේ කටට රහට කෑම වේලක් ගන්න හරි හමන් තැනක් නැති වෙච්ච එක. කම්පැණියෙන් "චමරියක්" දාල දීල තිබුනත් ඒකෙ කෑම එක හැමදාම එකම රහයි. චමරියෙ කුකාට විතරක් දැනෙන, මිනිස් දිවේ කිසිම ප්‍රදේශයකට සංවේදී නොවෙන, ඒ රහ මොකද්ද කියල අදටත් මම කල්පනා කරනවා.

චමරියට අමතරව තව බත් කඩ දෙකක් සයිට් එක කිට්‍ටුව තිබුනා. එකක් "කොහොඹ කඩේ". ඒක කරේ අවුරුදු හතලිහක විතර අක්කා කෙනෙක්. මුලින්ම "කොහොඹ කඩේ" කෑම එක රජ බොජුන් වලට දෙවැනි නෑ. ඒත් කල්යන්න කල්යන්න කෑම එකේ කොලිටිය, හිරු දු‍ටු පිණි බිංදු වගේ වාෂ්ප වෙන්න ගත්තා. අනික් බත් කඩේ තමයි "රාජගෙ බත් කඩේ". "කොහොඹ කඩේ" බත් එකේ වගේ, "රාජගෙ කඩේ" බත් එකේ කොලිටිය කල්යද්දි බැස්සෙ නෑ. එහෙම උනේ බහින්න කොලිටියක් තිබුන්නැති නිසා වෙන්න ඇති. මොනවා උනත් රාජා සයිට් එකට බත් දුන්නෙ, සයිට් එක ඌරු කො‍ටුවක් කියල හිතාගෙන.

රාජා අවුරුදු හතලිහක විතර, හොද හැඩි දැඩි පෙනුමක් තියෙන මුදලාලි කෙනෙක්. සයිට් එක පටන් ගන්න කලින් තමන්ගෙ ත්‍රීවීල් එකෙන් හයර් දුවපු, රාජාට බත් කඩයක් දාන්න අදහස ආවෙ සයිට් එක පටන් ගත්තට පස්සෙ. පුච්චපු ගඩොලින් බිත්ති උස්සල, රට උළු හෙවිලි කරපු රාජගෙ ගෙට අල්ලලම තමයි වරිච්චි බිත්තියෙන් වටකරපු පොල් අතු කඩේ හදාගෙන තිබුනෙ. මුදුන් යට ලීයට හරියටම යටින්, කඩේ මැද්දෙන් ගියපු කොට මැටි බිත්තිය, කඩේ කෑලි දෙකකට බෙදුවා. ඒකෙන් එකක් පාවිච්චි කරේ කුස්සිය විදිහට. උයන පිහන කටයුතු වගේම තේ ටික උණු කරෙත්, රොටී පිච්චුවෙත්, හැලි වළං හේදුවෙත් ඔය කුස්සි පොඩිය ඇතුලෙ. වතුර පෙරෙන්නෙ නැති දුම් කාපු ‍ෆිල්ටරේ තියපු කැෂියර් මේසෙයි, වැල් ඇදිල බොක්ක ගහපු පු‍ටු දෙක තුනයි තිබුනෙ, කොට බිත්තියෙන් බෙදුන අනෙක් කෑල්ලෙ.

රාජගෙ කඩේට සයිට් එකේ සමහරු ගියේ නෑ. ඒ කෑම වල කොලිටිය "ඌරා" මාක් වෙච්ච නිසාම නෙවේ. සාමාන්‍යන් මිනිහෙක්ගෙ කෑම වේලකට නොකරන දේවල් උනත් කරන්න රාජා පස්ස ගැහුවෙ නැති නිසා. රෑ ඉතුරු වෙච්ච කෑම, පහුවෙන්ද දවල් කෑම එකට දාන එක,  වල් ඌරා/ගෝනා/මුවා වගේ ලේබල් යටතේ මී හරක් මස් මිනිස්සුන්ට කවන එක වගේ බොහෝම නින්දිත වැඩ, රාජා කිසි බයක් හැකක් නැතුව කරා. කොච්චර හොදට කෑම දුන්නත්, සයිට් එක ඉවර උනාම බිස්නස් එක නිකම්ම නැති වෙනවා කියල දන්න නිසා, "බාගෙන කනවට" වඩා "ඉහගෙන කන එක" වඩා වටිනවා කියල, සමහරවිට රාජට හිතෙන්නත් ඇති.

බිල්ඩින් සයිට් එකක වගේ රෝඩ් සයිට් එකක, වැඩ කරන කට්ටිය එක තැනක නෑ. පාර දිගටම වැඩ. කොටින්ම පාරෙ මුලු දිග වෙච්ච කි.මී. හතලිහ දිගේම මිනිස්සු මොකක් හරි වැඩක. ඒක නිසා දවල් කෑම එක වැඩ කරන අය ලගට ගිහින් දෙන්න වෙනවා. ඒ වැඩේට සයිට් එකෙන් හයර් කරලා තිබුනෙ රාජයි, පොරගෙ වීල් එකයි. හැමදාම දවල් එකොළහට විතර සයිට් එකෙන් පිටවෙන රාජා, මිනිහගෙ බත් පාර්සල් ටික වගේම අනිත් අයගෙ බත් පාර්සල් ටිකත් වීල් එකට පටවගෙන, "චූන්-පාන්" ලොරියක් වගේ පාර දිගේ බත් පාර්සල් ටික බෙදාගෙන යනවා. "චූන්-පාන්" ලොරියක දාල තියෙන මියුසික් එක වගේ එකක් නැති උනත්, "පට-පට-පට" සද්දෙට එන රාජගෙ වීල් එක අනික් වීල් වලින් වෙන්කරල අදුන ගැනීමේ අපූරු හැකියාවක් ඒ දවස් වල අපට තිබුනා.

කෑම ගේන අතරෙ රාජා තවත් අපූරු මගඩි වැඩක් කරා. ඒ තමයි අතරමගදි හොදයි කියල කියන කෑම පැකට් වලට, පොරගෙ කඩේ පැකට් මාරු කරන එක. රාජගෙ ඔය ව්‍යාපාරික විජ්‍යා නිසා එකම චමරියෙ, එකම කුකාගෙ කෑම උනත්, අපි ගාවට එද්දි එකකට එකක් වෙනස් උනා.

මම සයිට් එකේ වැඩට ආපු මුල් දවස්වල කෑම ගන්න සෙට් උනේ රාජගෙ කඩෙන්. සයිට් ඔ‍ෆිස් එක කිට්‍ටුවම තියෙන නිසයි, ඒ වෙනකොට චමරිය ෆුල් වෙලා තිබුන නිසයි මගේ පලමු තේරීම උනේ රාජා. අනික උදේ පාන්දරම, බුලත් කහට බැදිච්ච දත් කූට්ටම ඉස්සරහට දාගෙන හිනාවෙන රාජගෙ සිරියාවන්ත මූණ දැක්කම, නොකෑවත් කෑවා වගෙයි.

රාජගෙ චාටර් වැඩ ආරංචි වෙලා, කඩේට යන එක නවත්තනකම්ම මමත් මාසයක් විතර හැමදාම උදේට රාජගෙ කඩේට ගියා. හැබැයි මම ගිය කවමදාවකවත්, රාජගෙ කඩේ හිස් වෙලා තියෙනවා නම් දැකලා නෑ. කෑම සවුත්තුයි කියල දැන දැනත්, සයිට් එකේ කොල්ලො සෙට් එක රාජගෙ කඩේට රිංගුවෙ හරියට නිකන් සූකිරි කැටේකට කලු කූඹි ඇදෙන්න වගේ මායම් වෙලා.

කඩේ කෑම බෙදන, සල්ලි ගන්න වගේ වැඩ වලට හිටපු රාජගෙ දූ සිගිත්ත තමයි, කූඹි අද්දන සූකිරි කැටේ උනේ.

කොන්ඩෙ ස්ට්‍රේට් කරල, තොල් පාට කරල, නියපොතු අලවල, ඇහිබැම ගලවල, අමුතුවෙන් බොඩිය රීකන්ඩිෂන් නොකරට, රාජගෙ දූ ඇත්තටම ලස්සනයි. ලස්සන වගේම කඩේට එන උන්ට අගර දගර දාන්න, මායම් පාන්න වගේම හිත හිරිවැටිල යන විහිලු කරන්නත් උන්දෑ උපන් හපනී. සමහරවෙලාවට රාජා එහෙම කරන්න කියන්නත් ඇති. දූ සිගිත්තට මුවාවෙලා රාජත් තමන්ගෙ බිස්නස් එක නියෙමටම කරගෙන ගියා.

**               **               **               **               **               **               **               **               **

දවසක් උදේක රාජා මහ හයියෙන් කෑ ගහගෙන සයිට් එකට කඩන් පාත් උනා. කෙලින්ම ඔ‍ෆිස් එකට ගියපු පොර, එතන ඉන්න ෆෝමන් කෙනෙක්ගෙන් හම්බවෙලා, පිටින් ඇවිත් වැඩ කරපු කම්කරුවෙක්ගෙ විස්තර අහන්න පටන්ගත්තා. වටෙන් පිටෙන් ඔලුව දාල බලද්දි තමයි දැන ගත්තෙ, රාජගෙ දූ සයිට් එකේ වැඩට ආපු කොල්ලෙක් එක්ක පැනල ගිහිල්ලා කියල. රාජා වගේ පිටට පේන්න විලාප දිදී ඇඩුවෙ නැති උනත්, සයිට් එකේ කොල්ලො ගොඩ දෙනෙක් ඒ වෙලාවෙ සෑහෙන්න දුක් උනා.

රාජා මහ හයියෙන් විලාප තිය තිය අඩන්න ගත්තෙ දූ නැති වෙච්ච දුකටද, කඩේ බිස්නස් වලට කෙලවෙන නිසාද කියල නම් මට හරියටම තේරුනේ නෑ. ඒත් සූකිරි කැට, කූඹින්ට අහුවෙන්න තිබ්බොත් නම් උන් උස්සගෙන යනවා කියලා මට එදා තේරුනා.

ප.ලි : උඩම තියෙන පින්තූරෙ ගත්තෙ මෙතැනින්.