කතා දෙකක්

පලමු කතාව

දිනය : 2012 වසරේ ජුනි මස දිනයක්

ස්ථානය : පෞද්ගලික ආයතනයක, ඉදිකිරීම් වැඩබිමක්

චරිත : මම , රියදුරු , බොස් , ලොකු බොස්

පූර්විකාව : රියදුරු ලසන්ත එවකට මා සේවය කල පුද්ගලික ආයතනයේ සේවයට බදවාගෙන තිබුනේ, අපගේ ලොකු බොස්ගේ සෘජු මැදිහත්වීම මතය. ඒ එතුමා ලසන්තව වසර කිහිපයක සිට හොදින් දැන අදුනාගත් අයෙකු වූ බැවිනි. මා මෙහි "ලොකු බොස්" කියා කීවේ එවකට එම ආයතනයේ සාමාන්‍යාධිකාරීතුමාටය. බොසාගෙ මිනිහෙක් වූ නිසාදෝ ලසන්ත තරමක් නාහෙට නාහන චරිතයක් බවට පත්ව සිටියේය. හේ කිසිවෙකුත් එතරම් "කෙයා" කරේ නැත. ආයතනය පාර්ශවයෙන් යම් කාර්යයක් කර ගැනීමට වූ විට සෙසු ඉහල නිලධාරීන් මග හැර, සෘජුවම ලොකු බොස්ගේ දුරකථනය ඇමතීමට තරම් හේ බලසම්පන්න අයෙක් විය. තමා හා සම මට්ටමේ රියදුරන්, යන්ත්‍ර ක්‍රියාකරුවන් අතර, ඒ වන විටත් පොරක් වී සිටි ලසන්ත ක්‍රමයෙන් ඉහල නිලධාරීන්ගෙන්ද "ගේම" ඉල්ලන්නට පටන්ගෙන තිබුනි.

වැඩ බිමෙහි සියලු ශේණි වල සේවකයන් (කම්කරුවන් හැර) නවාතැන්ගෙන සිටියේ එකම නිවස්නයකය. කාමර හතරකින් සමන්විත එහි, කාමර දෙකක නිලධාරී මහතුන්ටද, අනෙක් දෙකෙහි නිලධාරී නොවන සේවකයන්ටද වෙන්කොට තිබින. එකම චමරියෙන් සියලු දෙනාටම කෑම සැපයින. එතරම් සේවක පිරිසක් නොසිටි නිසා, සතර දෙනෙකුට උව සෑහෙන කාමරයක සිටියේ දෙදෙනකු හෝ තිදෙනකු බැගිනි. ලසන්ත සිටියේ තවත් රියදුරෙකු සමගිනි.

නවක නිලධාරී මහතකු පැමිණියේ ඔය අතරවාරයේය. ඔහුටද නවාතැන් ලබා දිය යුතුය. එහෙත් නිලධාරීන් ‍රැදී සිටිනා කාමර දෙකෙහි ප්‍රමාණවත් තරම් ඉඩක් නැත. කල හැකි එකම දේ ලෙස තිබුනේ ලසත්තත්, අනෙක් රියදුරාත් අනෙක් කාමරයට මාරු කොට යවා ඉඩ ලබා ගැනීමය. මගේ බොස් ලසන්ත ඇමතුවේය;

බොස් : ලසන්ත, අලුතෙන් මහත්තයෙක් ආවා... එයාට ඉන්න ඉඩ නෑ. ඒක නිසා ඔය දෙන්නා අනිත් කාමරයට යන්න.

ලසන්ත : (නක්කලේට හිනාවෙමින්) ඇයි අපිත් එක්ක හිටියහම මොකද වෙන්නේ ???

බොස් : (මදක් මලපැන) ඒක තමුසෙට වැඩක් නෑනෙ..... කිව්වහම අහලා අනිත් කාමරේට යනවා..........

ලසන්ත : ඔය හුන්ඩුව වගේ එක ඇතුලෙ ඉන්න බෑ. ඒ කාමරේට යන්න වෙනවා නම් මම ජොබ් එකෙන් අස්වෙනවා.

බොස් : (හොදටම මලපැන) ආ ඇත්තද??? ඔය ටික ඔහොම්මම ලොක්කට (බොස්ගෙ බොස්) කියනවකෝ....

{බොස් කෝපයෙන් පිටවී යයි. ලසන්තද තවත් මොන මොනවාදෝ කු‍ටු කු‍ටු ගායි. එහෙත් ඒවා හරියටම පැහැදිලි නැත. මද වේලාවක් ගතවන තුරු වටේ සිටිනා උන් තුෂ්නිම්භූතව බලා සිටී }

{ඉහත දෙබසින් පැය කිහිපයකට පසු ලොකු බොස් වැඩ බිමට පැමිණේ. බොස් ලසන්තගේ හැසිරීම ගැන ලොකුබොස්ට කරුණු දක්වයි }

ලොකු බොස් : (ලසන්ත අමතා, තරමක් සැරෙන්) ලසන්ත හෙට ඉදන් අනිත් කාමරයට යන්න ඕන.. ප්‍රශ්ණ මුකුත් තියෙනවද???

{ලසන්ත හිස සලා, ප්‍රශ්ණ නොමැති බව හගවයි. මද වේලාවකට පසු තමාගේ බඩුත් පොදි ගසාගෙන අනෙක් කාමරයට මාරු වෙයි }

ලොකු බොස් : (මාත්, බොසුත් අමතා) ලසන්ත වාතයක්ද??? වාතයක් නම් කියපල්ලා.. මම මිනිහට "හාට් ‍ටු හාට්" ටෝක් එකක් දෙන්න.. මෙච්චර මේ මිලියන ගානක ප්‍රොජෙක්ට් එකක් ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක් නිසා අල කරගන්න මට බෑ...

{අප දෙදෙනා සෙමින් සිනාසී ලොකුබොස් සමග විසිරී යයි. ගැටලුව අවසන්ය.}

**               **              **               **              **               **              **               **              **

දෙවන කතාව

දිනය : 2013 වසරේ අප්‍රේල් මස දිනයක්

ස්ථානය : රජයේ ආයතනයක, වැඩබිමේ කාර්යාලය

චරිත : මම , රියදුරු , නියෝජ්‍ය ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂක ,  ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂක

පූර්විකාව : ප්‍රසන්න, රියදුරෙකු ලෙස රාජ්‍ය සේවයට එක්වී වසර පහළවකට අධික සේවා කාලයක් ගතකොට ඇත්තෙකි. බොහෝ රාජ්‍ය සේවකයන් මෙන් හිමිවිය යුතු අයිතිවාසිකම් ගැන මැනවින් හදාරා, ඒවා භුක්ති විදීමට නිරතුරුව ඇප කැපව සිටී.

මෙම ව්‍යාපෘතියේ නියෝජ්‍ය ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂක (නි.ව්‍යා.අ.) කාන්තාවකි. තරමක් හැඩි දැඩි ගතිගුණයෙන් හෙබි කාන්තාවකි. රාජ්‍ය සේවකයකු උවත්, සාම්ප්‍රධායික රාමුවෙන් මිදී, වෙහෙසී වැඩකලයුතු බව තරයේ අදහන, එය ක්‍රියාවෙන් පෙන්වන කාන්තාවකි.

දිනක් ප්‍රසන්න හිටි හැටියේම නිවාඩු යයි. ඉහල නිලධාරියෙකුට දැන්වීමක් හෝ නිවාඩු අනුමත පෝරමයක් හෝ පුරවා බාර දී නැත. පිට පිටම තෙවන දිනයේත් ප්‍රසන්න නොපැමිණීම නිසා නි.ව්‍යා.අ තුමිය ප්‍රසන්නට දුරකථනයෙන් අමතා තරමක් තදින් කතාකොට ඇත. ඊළග දිනයේ ප්‍රසන්න වැඩට පැමිණෙන අතර උදෑසනම නි.ව්‍යා.අ තුමිය මුණගැසේ;

ප්‍රසන්න : (දකුණතේ දබරගිල්ල ලෙලවමින්, කෝපයෙන්, සියල්ලන්ටම ඇසෙන සේ ) මිස් මම නිවාඩු ගියාම මගේ ෆෝන් එකට කෝල් ගන්න එපා.... අපිටත් කියලා ආත්මගෞරවයක් තියෙනවා...

නි.ව්‍යා.අ : (ලැජ්ජාවට පත්වී එහෙත් සන්සුව) දැන් ඔයා නිවාඩු කියලා මම දන්නෙ කොහොමද???

ප්‍රසන්න : මම සුනිල්ට (තවත් රියදුරෙක්) කිව්වා..

නි.ව්‍යා.අ : සුනිල්ද ඔයාගෙ බොස් ????

ප්‍රසන්න : බොස් කවුරු උනත් මට කමක් නෑ.. මම නිවාඩු ගියාම කෝල් කරන්න එපා.. එච්චරයි....

නි.ව්‍යා.අ : දැන් ඔයා මෙතන කවුද??

ප්‍රසන්න : (වේගවත් ස්වරයෙන්) මම ඩ්‍රයිවර්

නි.ව්‍යා.අ : එතකොට මම කවුද??

ප්‍රසන්න : (ජයග්‍රාහී ලෙස සිනහා වෙමින්) ඉංජිනියර්.. ඉතින් මොකද????

{ නි.ව්‍යා.අ තුමිය නිහඩ වෙයි. ප්‍රසන්න කාර්යාලයේ අනෙක් අයට ඇසෙන සේ තව තවත් "පොර ටෝක්" දෙයි. සුලු සේවකයන් කිහිපදෙනෙක් මුහුණු සගවාගෙන සිනාසෙයි.}

{නි.ව්‍යා.අ තුමිය, ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂකතුමා දුරකථනයෙන් සම්භන්ධ කර ගනී }

නි.ව්‍යා.අ තුමිය : සර් මේ ප්‍රසන්න උදේ පාන්දරම ඇවිල්ලා මෙතන කෑ ගැහුවා....

{මද වේලාවකින් ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂකතුමා හමුවන ලෙසට ප්‍රසන්නට ඇමතුමක් ලැබේ. ප්‍රසන්න පිටව යන අතර මද වේලාවකින් නැවත පැමිණේ. ඔහුගේ මුවෙහි මද සිනාවක් ඇත. }

වෙනත් අයෙක් : (ප්‍රසන්නගෙන්) මොකද… මොකද… ලොක්කා කිව්වේ ?????

ප්‍රසන්න : (කාර්යාලයටම ඇසෙන සේ සිනහා වෙමින් ) "මොකද අයිසෙ උදේ පාන්දරම රන්ඩු වෙන්නේ. ටිකක් දවල් වෙලා රන්ඩු වෙනවාකෝ" කියලා කිව්වා......

{සැවොම සිනාසී ලය සැහැල්ලු කොටගෙන නැවත රාජකාරිවල යෙදේ. ගැටලුව ඉතිරිය }

ප.ලි : උඩම තියෙන පින්තූරෙ ගත්තෙ මෙතනින්.